cezaevinde ramazan

her şey gibi ramazan da tuhaflıklarla doludur cezaevlerinde... sabah gelir sayımınızı alır mesainize başlarsınız ve 12 saatlik nöbet bittiğinde savm/oruç açma zamanıyla sayım alma zamanı aynı anda gelir. gelen vardiyayı sabırsızlıkla beklersiniz. bir dakika geç kalınsa bir saat geç kalmışlar gibi hisseder kızarsınız arkadaşlarınıza lakin yapacak bir şey yok daha sayım başlamadı bile.

ezana dakikalar kalmıştır hem açlık son raddeye ulaşmıştır hem de iftar telaşı başlamıştır. bir yandan öğlenden akşam yemeğinden kalan soğuk yemeklerle iftar sofrası kurulmaya çalışırken bir yandan sayıma başlanır. aman dikkat etmek lazım memur gergin mahpus gergin sorunsuz çıkmak lazım sayımdan. ve bir telaşla biter sayım herkes mutfağa koşar adım gelir ki artık hocanın eli kulağındadır.

çok geçmeden okunur akşam ezanı ya da anons gelir diyelim zira ezanı duyacak bir imkan yoktur yemekhanede ve evine gidecek olan memurlar yemeği bir film fragmanı ayarında acele içinde yer ve koşa koşa servise doğru yollanırlar. hele birde uzaktan geliyorsa servisi kaçırmamak lazım aç karnına ego hiç çekilmez. bir telaş içinde vardiya yolcu edilir.

şimdi bir 12 saatlik nöbet daha başlamıştır. iftarını yapan memurlar bir an evvel nöbet yerlerine geçerler ve sahura değin rutin bir bekleyiş başlar. sahur da ayrı bir hikayedir cezaevlerinde... kahvaltı olarak gönderilen reçel/yağ/bal/helva/zeytin/peynir artık ne varsa elde avuçta bir araya getirilir, en güzelinden bir çay demlenir ve hep birlikte yapılır kahvaltı. sabah sayım devredildikten sonra serviste başlar uyku...

cezaevinde ramazan da başkadır nefes almakta... çalışmayan anlayamaz...